Okres przedporodowy, który obejmuje ponad 9 miesięcy kalendarzowych albo 10 miesięcy księżycowych, wynosi w przybliżeniu 280 dni. Zaznaczają się jednak duże, indywidualne różnice w długości tego okresu, wahające się od 180 dni, to jest najkrótszego okresu potrzebnego do ewentualnego utrzymania się noworodka przy życiu, aż do 334 dni, w którym to okresie płód osiąga normalną dojrzałość (Carmichael, 1954). Okres ten może być z grubsza podzielony na trzy fazy: 1) fazę j a j o- w ą albo okres zarodkowy, który obejmuje czas od momentu poczęcia do końca drugiego tygodnia ciąży: 2) fazę embrionalną – od końca drugiego tygodnia ciąży do końca drugiego miesiąca, czyli że w całości trwa 6 tygodni i 3) fazę zarodkową, która obejmuje okres od końca drugiego miesiąca do momentu urodzenia. Z tych trzech faz, czas trwania fazy zarodka jest najbardziej różnorodny i może obejmować od 18 do 40 tygodni, zależnie od tego, kiedy płód zostanie wydalony z macicy, czy w normalnym terminie czy też po jego upływie.

Czasopisma poświęcone badaniom dziecka. Zainteresowania badaniami nad dzieckiem zostały pogłębione wydaniem czasopisma „Pedagogical Seminary” (Seminarium Pedagogiczne), które było założone przez Halla w 1891 roku. W czasopiśmie tym ukazały się artykuły omawiające wszystkie właściwości rozwoju jednostki. Metoda kwestionariusza, spopularyzowana przez Halla, przyczyniła się do szybkiego zgromadzenia materiału dotyczącego różnych właściwości rozwoju umysłowego dziecka we wszystkich jego fazach. W dwa lata później Sully, założyciel Brytyjskiego Towarzystwa Badań nad Dzieckiem, zaczął wydawać czasopismo „Studies in Childhood” (Studia nad Okresem Dziecięctwa), które pod wieloma względami przypominało Halla „Pedagogical Seminary”. Następnie ukazały się: „Child Study Monthly” (Miesięcznik Badań nad Dzieckiem) w 1895 roku, niemieckie czasopismo „Die Kinderfehłer” w 1896 roku, „The Pedologist” (Pedolog) w Anglii w 1899 roku, pismo poświęcone okresowi adolescencji „Journal of Adolescence” i „Die Kinder Seele” (Dusza Dziecka) w 1900 roku oraz „Biulettin de la société libre pour l’étude psychologique de l’enfant” (Biuletyn Towarzystwa Zajmującego się Badaniem Psychologicznym Dziecka) we Francji w 1901 roku.

Inny zarzut dotyczy tego, że protokoły oparte na obserwacjach są zabarwione uczuciami ludzi, którzy pracują jako obserwatorzy. Dla ilustracji tego zarzutu Stogdill (1933) polecił 110 rodzicom, 45 studentom, którzy przerobili zaawansowany kurs psychologii, i 50 osobom uznanym za autorytety w dziedzinie poradnictwa dziecięcego i higieny psychicznej, ocenić zachowanie się dzieci za pomocą skali postaw, obejmującej 70 pytań dotyczących zachowania się dziecka. Wykazał on, że rodzice i studenci uważali za najbardziej niepożądane zachowanie się dzieci takie wykroczenia, jak pogwłacenie moralnych zasad (kradzież, kłamstwo, przeżycia seksualne), sprzeciwianie się rodzicielskiej kontroli, aroganckie odpowiadanie, krytykowanie rodziców) i łamanie domowych zwyczajów. Natomiast pracownicy higieny psychicznej za najbardziej niepożądane zachowanie się dzieci uważali strach, podejrzliwość, nadmierną skromność, wstydliwość, oddawanie się marzeniom w ciągu dnia oraz spędzanie większości swojego czasu na czytaniu książek.

Noworodek śpi lub drzemie od 15 do 20 godzin na dobę, w przeciwieństwie do dorosłego, który potrzebuje 8 lub mniej godzin snu. Nie jest on jednak całkowicie nieruchomy przez większość tego czasu (Pratt, 1954). Spadek w ilości snu zaznacza się od 84°/o w ciągu pierwszego dnia po urodzeniu do 68°/o w czwartym dniu (Pratt i inni, 1930). Sen noworodka jest przerywany krótkimi okresami czuwania występującymi przeciętnie co dwie godziny. Na ogół jest mniej okresów czuwania i są one krótsze w ciągu nocy niż w ciągu dnia. Stopniowo długość nieprzerwanych okresów snu wzrasta. (Biihler, 1930: Pratt i inni, 1930).

W końcu to, czy jednostka urodzi się sama czy też jako jedno z kilkorga dzieci urodzonych w tym samym czasie – jest także zdeterminowane w momencie zapłodnienia. Zagadnienie wielorakich porodów, ich przyczyn, różnych form i skutków, które odbijają się na całym życiu tych jednostek, omówimy szczegółowo w podrozdziale tego rozdziału który zajmuje się wielorakimi porodami.

Jest to w zasadzie choroba gruczołów ślinowych, czyli ślinianek, najczęściej tzw. przyusznic, leżących w zagłębieniach tuż pod płatkami usznymi. Najpierw gruczoł powiększa się wypełniając całe zagłębienie, następnie obrzęk przechodzi na dolną część twarzy. Płatek ucha odstaje. Przesuwając palcami po żuchwie, łatwo stwierdzić, że twarde obrzmienie powiększa się, obejmując także tylną część żuchwy.