Pierwsze odruchy mają wielką wartość życiową. Odruch rzepkowy, źrenicowy i trawienny są już całkowicie gotowe do działania na kilka miesięcy przed urodzeniem, jak to można zauważyć w przypadku przedwcześnie urodzonego niemowlęcia. Czynności serca, oddychania i kichania występują zaraz od momentu urodzenia. Bezpośrednio po odłączeniu się noworodka od organizmu matki pojawia się czasami kichanie, które poprzedza krzyk urodzeniowy niemowlęcia. Inne odruchy, które zostały wyżej wymienione, mogą być wywołane w ciągu kilku godzin lub kilku dni po urodzeniu.

Dziecko ma dwa komplety zębów: zęby mleczne albo tak zwane tymczasowe i zęby stałe. Te dwa komplety zębów różnią się pod względem kilku ważnych cech: 1) Zębów tymczasowych (mlecznych) jest 20 a stałych 32, 2) Zęby tymczasowe są mniejsze niż stałe. 3) Zęby stałe są lepszej jakości i dlatego też są bardziej trwałe. Rozwój zębów jest procesem ciągłym, który rozpoczyna się od piątego miesiąca płodowego, kiedy to zaczynają wykształcać się zęby w szczęce, i trwa aż do okresu, kiedy zęby mądrości osiągają pełną wielkość, to jest między dwudziestym pierwszym a dwudziestym piątym rokiem życia. Procesowi wyrzynania się zębów tymczasowych towarzyszy uczucie nieprzyjemne albo ból, co powoduje często, że niemowlę traci apetyt i staje się podniecone i nerwowe. Stałe zęby w większości przypadków wyrzynają się z dziąseł bez specjalnych dolegliwości.

Siedząc historię badań nad dzieckiem, które przyczyniły się do rozwoju naukowej psychologii dziecka, można zauważyć pewne okresy, w których dominuje specyficzny rodzaj badań, a które później ustępują miejsca odmiennemu rodzajowi badań, uwzględniających w dużym stopniu nową metodę. Od Renesansu do obecnych czasów zaznaczył się rozwój zainteresowań dzieckiem, jak również przejście z obserwacji przypadkowej o charakterze zasadniczo wychowawczym do planowanych i w wysokim stopniu kontrolowanych badań eksperymentalnych, skoncentrowanych na dziecku jako na odrębnej jednostce, a nie na problemie wychowania.