Próba tuberkulinowa. W kilka tygodni po wtargnięciu do ustroju prątków gruźlicy dana osoba staje się na nie „uczulona”. Gdy wstrzyknie się środskórnie tuberkulinę (substancję sporządzoną z martwych prątków gruźlicy), tworzy się w tym miejscu czerwona plama. Jest to tzw. dodatni odczyn tuberkulinowy. (Obecnie przy masowych badaniach stosuje się unowocześnioną metodę polegającą na tym, że w skórę wciska się na moment plastykową płytkę najeżoną drobniusieńkimi, ostrymi ząbkami pokrytymi tuberkuliną. Dzięki temu unika się bardziej bolesnego podskórnego wstrzykiwania tuberkuliny igłą.) Powstanie czerwonej plamy dowodzi, że organizm zetknął się już z prątkami gruźlicy i broni się przed nimi. Jeżeli nie ma czerwonej plamy, oznacza to, że do organizmu nigdy przedtem nie wtargnęły prątki. Ogólnie biorąc, każda osoba po jakiejkolwiek przebytej infekcji gruźliczej będzie przez resztę życia reagowała na próbę tuberkulinową odczynem dodatnim, choćby nawet infekcja została wyleczona na długo przedtem.

Pozwolę sobie na początek sprostować niektóre utrwalone opinie na temat zapalenia wyrostka robaczkowego. A więc niekoniecznie musi mu towarzyszyć gorączka. Bóle nie muszą być ostre. Niekoniecznie umiejscawiają się w prawej dolnej części brzucha, chyba że atak trwa już od jakiegoś czasu. Nie zawsze towarzyszą mu wymioty. Badaniem krwi (na leukocytozę) nie za każdym razem daje się ustalić, czy bóle brzucha są spowodowane zapaleniem wyrostka, czy innymi przyczynami.

Najrozsądniej jest na pewno nigdy do tego nie dopuścić. Poważne oparzenie słoneczne, zwane też udarem czy porażeniem słonecznym, jest bolesne i niebezpieczne. Latem wystarczy pół godziny ostrego słońca na plaży, żeby spowodować oparzenia u osoby o jasnej cerze i nie przyzwyczajonej jeszcze do słońca.